Teamleader: Matthieu

Adjunct: Aaron

 

Na opnieuw een korte nacht vlogen we er in. Dit keer geen oefening meer maar voor echt. En na de meningen in de vorige aflevering hadden we geen andere keus dan te handelen zoals zij het willen… of we mochten vertrekken. 

 

Veel uitleg kregen we niet en alle termen die ze bij de SF al jaren gewend zijn waren een heuse uitdaging om onmiddellijk onder de knie te krijgen. We bleken een goed team. Telkens de SF niet keek stelde Matthieu wat extra vragen en konden mijn antwoorden hem wat zelfzekerder maken. Ook al was ik op dat moment zelf verre van zelfzeker want het was een ingewikkeld geheel. Hopelijk kon iedereen zijn/haar deel goed en eenvoudig uitwerken.

 

De voice over van Tom probeerde alles van de dag ervoor nog eens in de verf te zetten maar dit wekt volgens mij vooral de mening van Fly in de hand. En is niet voor de volle 100% neutraal. Xander trad nu wel wat extra naar de voorgrond maar is in mijn ogen nooit een grijze muis geweest. En ikzelf had er totaal geen moeite mee om mij zo veel mogelijk op de achtergrond te houden.

 

Eenmaal in de vrachtwagen wist iedereen zijn/haar taak en steunden we elkaar. Als Matthieu riet zeker wist wat de beste beslissing was vroeg hij het aan wie hij dacht dat daarover de beste mening kon geven. Perfect wat je van een teamleader zou verwachten. Zo volgende hij het advies van David op een correcte manier om in enkele colonne door het bos te gaan. 

 

Eenmaal op de LUP geïnstalleerd beginnen we met de sluiptocht naar de Op’s zeger en mijzelf naar OP2. Opnieuw was de taakverdeling duidelijk. Ik had de kaart bestudeerd en wist de OP zijn. Op tv kwam dit jammer genoeg niet correct in beeld. Ze maakten er een montage van zodat het leek alsof Zeger de OP wist zijn. Mijn doel was echter vanaf het eerste moment om in die struik te kruipen vlak aan de ingang. Een struik heeft enkel bladeren aan de buitenkant en je kan daar meestal op een goede manier onder gaan liggen. We moesten ook onze schuilplaats vrijgeven zodat er beelden gemaakt konden worden (ze hebben mij daarvoor 2x op de nood gsm moeten bellen omdat we zo goed verstopt zaten).

 

De wijziging van opdrachten was echt een goeie test. Opeens moesten Xander en David naar binnen. De terroristen kwamen terug en ik kreeg Zeger echt niet wakker… weglopen konden wij dus ook niet doen. Eenmaal Xander en David gevlucht waren moesten wij snel handelen. Voor ik Zeger wakker kreeg waren ze bij ons… 

 

Het was echter wel een verrassing dat we opgepakt werden. Al mijn materiaal bleef daar dan ook achter. En we werden opnieuw stevig aangepakt. De naam van de Start-up die ze mij vroegen was ik echt volledig vergeten. Ik klonk ook zo moe/op mogelijk om te zorgen dat ze zo weinig mogelijk probeerden. Plus… 3 SFers op u is echt geen lachertje… zo een spierbundels! Volgens mij deden Zeger en ik het daar wel goed. We losten niets wat bruikbaar was voor terroristen. 

 

Jammer dat Zeger sliep want anders konden we ze wellicht aan om weg te kunnen lopen hij is echt een moordmachine en kon zeker 2 terroristen aan. Ik moest er dan nog 1 aan kunnen en dit ging misschien wel gelukt zijn. Maar dit was iets waar we slechts achteraf aan gedacht hadden (op een iets helderder moment dan toen)

 

Eenmaal ontsnapt wist ik dat Zeger niet kon weten waar hij was. Dus voor ik naar het RV1 punt kon moest ik hem zoeken. Ik vond hem redelijk snel. In beeld komt dat hij vroeg of ik foto's met een flits genomen had maar al snel kon ik hem duidelijk maken dat ze ons gewoon moesten pakken. We hadden hier dus helemaal geen discussie over. 

 

We waren weer allemaal samen en ik denk dat Matthieu op dat moment echt wel op was. Hij moest bevelen uitdelen terwijl Fly hem bleef opjagen en ik denk dat gelijk wat hij ging zeggen niet goed geweest ging zijn. We probeerden hem nog bij te staan maar Fly bleef ons tegen houden. 

 

Eenmaal terug in het kamp viel de druk er in een keer af. We liepen nog om onze rugzakken die nog in het bos lagen.

 

Deze missie was echt geen lachertje. Mij inbeelden dat dit alles in een echte oorlogssituatie zou gebeuren was zelfs mogelijk te vatten. Wetende dat we dan wellicht dood geweest waren…

 

Bush kwam nog even naar mij om te weten hoe ik opeens weer een radio heb kunnen bemachtigen. Deze heb ik terwijl ze mij naar buiten brachten van een van de terroristen kunnen pakken. Hij was onder de indruk. Altijd leuk om toch eens iets positief te horen.