Een volledig andere insteek. Ditmaal was het de bedoeling om alles samen tot een goed einde te brengen.

 

De opdracht was duidelijk; breng deze missie tot een goed einde. Maar vrees niet! Stijn en ik (Fly) gaan mee om jullie te helpen en bij te sturen zodat jullie kunnen weten wat we van jullie verwachten.

 

Voor mij was dit zeer plezant om te horen. De voorbije dagen ging het vooral over onvoorbereid getest worden en niet weten wat er zat aan te komen. De kennis binnen de SF is echt grenzeloos. Een prachtige instelling waar we echt trots op mogen zijn.

 

Nu vertelden ze mij dat ik mij niet moest inhouden. Ze gingen ons bij sturen en briefen. Leren van deze toppers dus… Althans dat dacht ik toch...

 

(Dit vertrouwen hebben ze achteraf gezien wel wat beschadigd. Maar laat dit een les zijn voor de rest van mijn leven en dit is zeker geen algemene tendens bij de SF maar gewoon een vertrouwen dat ik aan Fly gegeven heb en waar hij in mijn ogen niet correct mee om is gegaan…)

 

David is teamleader. Hij verdeelde de taken en besliste om het kaartlezen en de punten te laten zoeken door mij. Zijn motivatie was dat hijzelf en ik de beste kaartlezers van de groep zijn maar hij was teamleader dus kon dit niet doen en gaf dit dus over aan mij (jammer dat ze dit stuk niet in beeld brengen). Hierdoor kon ik moeilijk anders dan op de voorgrond treden. Ik moest de punten op de kaart bepalen en duidelijk maken aan de andere teamleden waar zij hun punten moesten vinden en waar die lagen.

 

Tijdens de evaluatie van David had hij helemaal geen problemen met mijn gedrag en moesten ze hem echt de woorden in de mond leggen voor hij wist waar ze naartoe wilden.

 

Xander deels hetzelfde. Van ons twee had Xander de kaart niet bestudeerd dus wist hij niet naar waar we moesten. Dit was ook de taakverdeling. Tijdens het sluipen zei ik ook dat we bijna een weggetje moesten oversteken en zei Fly dat dit niet correct was omdat er daar geen weggetje was. 2 struiken verder moesten we een weggetje over…

 

De evaluatie was van het begin tot het einde een hel. Fly en Stijn wilden mij gewoon mentaal kraken. Gelukkig waren er enkele andere SFers die mij wel vragen stelden waar ik gevat en positief op kon antwoorden zoals Bush maar deze zaken komen jammer genoeg niet in beeld.

 

En dan de voice over van Tom terwijl we de opdracht aan het uitvoeren waren waarin hij benadrukt dat ik zeer aanwezig was zonder hier een juiste context over te schetsen geeft de kijkers jammer genoeg een vertekend beeld van hoe alles daar is verlopen en stelt enkele van de kandidaten jammer genoeg volgens mij onterecht in een slecht daglicht. Was dit een test om te zien hoe we omgaan met mentale belasting ? Op dit moment wist ik het eventjes niet zo goed meer...

 

Onthouden wat ze bedoelen: houd u op de achtergrond en neem geen initiatief meer. Met dit in mijn achterhoofd kroop ik in mijn bed om mij de dag er na volledig te herpakken en alles zo lang mogelijk vol te houden.

​

Na deze aflevering kan ik niet anders dan het jammer vinden dat bepaalde zaken in mijn ogen niet correct in beeld zijn gebracht en dat de algemene tendens tijdens deze aflevering niet is zoals het die dag verlopen is. We hebben allemaal samen vertrouwen gegeven aan Stijn en Fly om ons te helpen en opbouwende informatie te geven en ze zagen dit dus onmiddellijk ook weer als een test om ons op af te straffen.

 

Dit was dus een minder moment maar ik liet mijn kopje niet hangen. Wat belangrijk is voor hen is belangrijk voor mij want ik wil er zo lang mogelijk in blijven om al deze ervaringen te kunnen blijven beleven!

​

Om met een positieve noot de volgende aflevering te beginnen is het belangrijk nogmaals te benadrukken dat ik een oneindig respect heb voor de Special Forces. De oneindige kennis en ervaring dat deze mensen allemaal benutten in functie van ons land is echt iets om trots op te zijn. Het is en blijft dan ook een ongelofelijke ervaring om zo dicht bij deze mensen te kunnen staan en er zo veel van te kunnen leren! Op naar dag 6...