Mijn verjaardag! Joepiiii!

 

Nog nooit eerder was ik de volle 24u wakker tijdens mijn verjaardag.

 

Een beetje lopen… dit zijn we ondertussen gewend met die rugzak. Ok er zat wel een dikke bal en wat stenen extra in maar hier was niets meer aan te doen. Opnieuw wisten we natuurlijk niet wat er kwam. We beginnen te lopen aan een tempo wat net wat boven de comfortzone ligt zonder te weten hoe ver het nog is. Dan zwemmen we een meer over, resultaat… Nog zwaardere rugzakken. Tot aan een brug. De durfproef.

 

Om eerlijk te zijn was deze durfproef het eenvoudigste wat we tot nu toe moesten doen. Natuurlijk wel wat onwennig aan het feit dat je u moet laten vallen zonder te weten in welke richting. Wat er ook niet in beeld kwam is dat de proef niet enkel uitgevoerd moest worden om verder te mogen maar ook nog eens goed uitgevoerd moest worden. Sommigen moesten zich meerdere malen laten vallen om juist in het water neer te komen. Mijn sprong was direct correct.

 

Dan leren we camoufleren. Echt wel indrukwekkend dat we met zijn allen de sluipschutter van de SF niet konden vinden terwijl die echt dicht bij ons zat. Dan was het aan ons maar zonder uitleg konden we hier niet echt veel bewijzen. Zonder te weten of het goed of slecht was wat we deden gingen we verder. 

 

Hier werd voor mij zeer duidelijk dat alles totaal geen exacte wetenschap was. Ze konden alles eigenlijk gewoon interpreteren zoals ze wilden en de ene keer was dat positief en de andere keer was dezelfde gebeurtenis iets negatief. Ook al vroegen we bepaalde zaken aan een van de SFers, de andere reageerde er 5min later volledig tegenovergesteld op. Voor mij was dit iets waar ik wel moeite mee had. Eigenlijk had iedereen hier moeite mee omdat je nooit kon weten of het nu goed was of niet. Zoals David het mooi verwoord, “enkel in het leger bestaat dit nog”...

 

Op naar de volgende opdracht (NIET UITGEZONDEN). We kregen een klein afgebakend terrein waar we ons mochten verschuilen inclusief rugzak. We werden maar met enkele niet gevonden (2 of 3).

 

Hierna startte de echte nachtdropping met vijand. Een top opdracht! Echt voor mij gemaakt. Ik voelde mij dan ook van begin tot einde in mijn element. (op die dikke bal na natuurlijk… poinds moral) Maar die kon mijn moraal niet schaden. Ik wou niet gepakt worden! (werkt de poinds moral dan toch?...) Heel wat vijand, soms echt zeer dicht bij. Op een moment zelfs zo dicht dat het alles of niets was. Ik zag in de verte een andere deelnemer lopen en opeens werden we beiden opgejaagd. 1 vijand achter mij en een vijand achter Joni. Joni was eerst gepakt. Op dat moment stond de 2de vijand op 3m van mij. Hij was te ver aan het kijken en daardoor zag hij mij niet. Hij werd weggeroepen om Joni te helpen vertransporteren en op die manier was ik gered. Na een eerste stop kreeg ik nog een opdracht bij. Ik was zeer snel bij het volgende punt en moest wachten tot de projector aan stond om het nummer te kunnen lezen wat op de auto geprojecteerd werd. En dan naar het eindpunt.

 

Eenmaal aangekomen op het eindpunt dacht ik wat te kunnen slapen maar neen… staren naar een lege straat… Tot iedereen aangekomen was om dan op te lijnen en pas echt aan die opdracht te beginnen.